W ciągu zimy 1924/1925 roku gromadzono materiały budowlane, a wiosną rozpoczęto budowę siedmioklasowej szkoły powszechnej. Początkowo bez zaznaczenia czy będzie to szkoła żeńska, czy męska. Budowę zakończono w 1927 roku. Wówczas uchwalono, że wzniesiony budynek będzie szkołą żeńską. Składał się on z ośmiu obszernych, słonecznych sal, pokoju nauczycielskiego, kancelarii szkolnej oraz mieszkania dla kierownika.

Plac wokół szkoły liczył około 8 tysięcy metrów powierzchni i został bardzo szybko zagospodarowany. Początkowo porosły kilkudziesięcioletnimi sosnami, w kolejnych latach zmieniał swój wygląd. Część drzew sosnowych usunięto, a na ich miejsce posadzono liczne krzewy, rośliny ozdobne i założono ogród warzywny.

Przed II wojną światową szkoła liczyła 17 oddziałów, do których uczęszczało 750 uczennic. Pierwszym kierownikiem był Alfred Stebnowski następnie Piotr Wójcik i Walery Dudkowski. W roku 1933 kierownikiem szkoły został Jan Marek, który sprawował tę funkcję przez 35 lat. Jego działalność przyczyniła się do rozwoju nie tylko szkoły nr 1, ale całej oświaty naszego terenu. Podczas wojny był on Inspektorem Tajnego Nauczania, a od roku 1944 przewodniczącym Tajnej Komisji Oświatowej w Kozienicach. Uczynił wszystko by okres okupacji nie był przerwą w nauczaniu młodzieży. Z narażeniem życia chronił dobra kultury polskiej: uratował księgozbiór biblioteki szkolnej i liczne pomoce dydaktyczne.

W czasie wojny budynek szkolny pełnił różne funkcje: był szpitalem, następnie magazynem. Został kompletnie zdewastowany, nie nadawał się do użytku. W 1946 roku szkołę odremontowano i od 1 października rozpoczęły się zajęcia szkolne pod dalszym kierownictwem Jana Marka. W 1949 roku szkoła dotąd żeńska, stała się koedukacyjną. W 12 oddziałach uczyło się 500 uczniów i uczennic.

Powojenny wyż demograficzny spowodował, że z roku na rok przybywało uczniów, szkoła miała coraz większe trudności lokalowe. W 1962 roku kierownik Jan Marek wraz z komitetem rodzicielskim podjął starania o rozbudowę szkoły i wybudowanie sali gimnastycznej wraz z szatniami. Wspólnymi siłami rodziców, władz szkolnych i miejskich doprowadzono do tego, że już w 1963 roku lekcje rozpoczęto w nowych pomieszczeniach. Stare sale lekcyjne poddano remontowi i modernizacji. Ulepszenia te zakończono w 1965 roku. Był to piękny akcent podsumowujący pracę Jana Marka, który w tymże roku odszedł na emeryturę.

Po odejściu Jana Marka kierownikiem szkoły został Henryk Cichosz (1965 – 1971). W 1966 roku wprowadzono obowiązek ośmioletniej nauki w szkole podstawowej. Miasto zaczęło się rozwijać (budowa „Elektrowni Kozienice”), zwiększała się liczba dzieci. Późniejszymi kierownikami byli: Tadeusz Banach (1971 – 1972) i Jan Boryczka (1972 – 1974).

Reorganizacja szkolnictwa doprowadziła do kolejnych zmian, które rozpoczęły się w 1974 roku. Powstała wtedy Zbiorcza Szkoła Gminna. Zaczęto dowozić uczniów z pobliskich miejscowości: Kociołek, Piotrkowic, Ryczywołu. W tym okresie do szkoły uczęszczało 570 uczniów. Funkcję dyrektora pełnił wtedy Zygmunt Chlewicki (1974 – 1982).

Kolejny dyrektor, Regina Metlerska (1982 – 1990), wraz z władzami miejskimi podjęła decyzję o wybudowaniu dodatkowego budynku. Powodem tej decyzji była ciągle zwiększająca się liczba dzieci (1200 uczniów w 40 oddziałach), praca na trzy zmiany oraz pogarszające się warunki lokalowe. Budowę jednopiętrowego budynku z 11 salami lekcyjnymi, pokojem nauczycielskim, gabinetem dyrektorskim i szatniami rozpoczęto w 1986 roku. Po dwóch latach uczniowie klas I-III oraz zerówkowicze rozpoczęli naukę w nowym budynku.

W 1990 roku dyrektorem szkoły została Wanda Caban, która tę funkcję pełniła do 1996 roku, kiedy nowym dyrektorem została Janina Kaniszewska. Po zakończeniu kadencji Janiny Kaniszewskiej, w 2001 roku funkcję dyrektora objęła Maria Sampolińska, która pełni ją do dnia dzisiejszego.

Tekst opracowały: W. Sitkowska, M. Baczyńska-Kordas